در پنجشنبه خونین رشت چه گذشت؟
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ شهید «ابراهیم جعفری» اولين معلم شهيد استان گيلان در سال 1326 در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد و تحصيلات ابتدایي را در زادگاه خود در قريه بوئين فومن به پايان رساند، سپس وارد شهرستان فومن شد و مدرك ديپلم خود را گرفت و دو سال خدمت آموزش سربازي خود را در يكي از روستاهای آذربايجان شرقي انجام داد و بعد از آن چند سالي در روستاها به تدريس ابتدایي پرداخت در آن موقع دردها و رنج هاي مردم ستمديده روستاها را از نزديك لمس مي كرد و به فعاليت سياسي مي پرداخت.
هنگامي كه خفقان و وحشت رژيم پهلوي در همه جا سايه افكنده بود وي دانش آموزان و دوستانش به مكتب انسان ساز اسلام و كتاب هاي مذهبي آشنا مي كرد.
او از ديدن وضع فلاكت بار مردم هميشه رنج مي برد، و در اين گير و دار زندگي به تحصيلات خود ادامه داد و به اخذ ليسانس بازرگاني در رشت نايل گشت. شهيد ابراهيم جعفري در آن سالهاي خفقان هنگامي كه ساواك و ماموران شاه انقلابيون و روحانيت متعهد را كه هميشه در طول تاريخ رسوا گر رژيم جبار و افشاگر خيانت آنها بودند در گوشه كنار مملكت دستگير و وارد زندان و شكنجه گاه ها مي كرد و صدايشان را خاموش مي كرد.
شهيد جعفري در سال هاي خفقان از سال 1343 در بيداري و افشاي جنايات پهلوي شب و روز فعاليت مي كرد. تا جايي كه در سال 1353 ساواك و ماموران شاه در تعقيبش مي شوند كه او را دستگير نمايند، معلم شهيد ابراهيم جعفري متوجه مي شود و شبانه با يك ماشين وانت همراه با دو چمدان پر از كتاب وارد زادگاهش ده بوئين مي شود، شهيد جعفري را قبل از پيروزي انقلاب بعنوان يك فرد مذهبي سياسي همه مي شناختند، هنگامي كه مي ديد مردم ستمديده ايران همگي عليه رژيم ديكتاتوري قد علم كرده اند.
وي به آرزوي خود رسيد و فرصت را غنيمت مي شمرد و در راهپيمايي ها و تشكيل سخنراني ها نقش بسيار عمده اي داشت و در محيط خفقان رشت و در چندين جاي استان گيلان نظير بندر انزلي، صومعه سرا، فومن، رشت، بر عليه رژيم طاغوت به سخنراني پرداخت او از اوج گيري انقلاب عشقي بي پايان به امام خميني(ره) داشت كسي كه رهبري انقلابي را بر عهده داشت و همه آمال خود را در آن مي ديد شهيد ابراهيم جعفري در تاريخ هفتم دی ماه 1357 روزي كه صداي الله اكبر و خميني رهبر سراسر شهر رشت را فرا گرفته بود.
روزي كه خون در مقابل شمشير قرار داشت و صداي رگبار گلوله از دور و اطراف گوش مي رسيد و دود سياهي رنگ آسمان را دگرگون ساخته بود شهيد جعفري با عده اي از پزشكان روحانيون، و معلمان و ساير قشرهاي مختلف بعد از انجام سخنراني در آن هنگامي كه پليس با آژيرهاي گوش خراش و مسلح به سلاح هاي سرد و گرم دور اطراف راهپيمايان را محاصره مي نمايد و صفوف جمعيت را مي شكافد و معلم را كه قبلا شناسايي شده بود مي گيرند و روي آسفالت خيابان لاكاني به پشت مي خوابانند و با زدن ضربات پياپي باطوم برقي بر سرش بيهوش مي شود و توسط چند تن از دوستانش به بيمارستان دكتر حشمت رشت برده مي شود و مورد عمل جراحي مغزي قرار مي گيرد و بعلت خونريزي مغزي بهبودي برايش حاصل نمي شود و در تاريخ هفتم دی ماه 1357 به لقاء الله مي پيوندد.
در روز تشيع جنازه آن شهيد تظاهراتي از خيابان امام خميني (پپسي كولاي سابق) و چهار راه ميكاييل صورت مي گيرد و در حاليكه تظاهر كنندگان شعار مي دادند الله اكبر خميني رهبر جعفري شهيد شد، محصل بپا خيز معلمت شهيد شد و.... دو تن ديگر نيز شهيد و چند نفر مجروح مي شوند ابراهیم توسط آمبولانس در زادگاهش بخاك سپرده مي شود، رژيم جبار و خون آشام پهلوي مي خواست جسد بيجان او را در سكوت و آرامش بخاك سپرد تا براي ابد پيام آن شهيد را خاموش سازد ولي پويندگان راه او سالگرد شهادت معلم شهيد را همه ساله در كنار مزارش بر پا داشته تا پيام خون و شهادت او را به همه برسانند.
