امدادگر شهید شعبانعلي کاظمي/شهید راه انبياء

به گزارش نویدشاهدگیلان؛ امدادگر شهید شعبانعلي کاظمي سال 1341 در يک خانواده فقير و مذهبي در روستا فتيده چشم به جهان گشود و در شش‌سالگی پا به محيط علم و دانش گذاشت.

پدرش مريض بود به همین دليل او از همان ابتدا با طعم تلخ زندگي را چشيده بود و آرزو می‌کرد بتواند جبران مقدار کمي از زحمت‌های پدر و مادرش را بنمايد دوران ابتدائي و راهنمايي را با مشکلات زندگي به پايان برد که در همين موقع يعني سال 57 نهضت اسلامي به رهبری امام خميني به‌صورت تظاهرات و راهپيمايي شروع شد او نيز جنب جوش خاصي در اين تظاهرات و راهپيمايي ها داشت او با احساس وظيفه سنگين که در قبال اسلام داشت کلاس درس را به خاطر هدف والاتري ترک می‌کرد.

پس از پيروزي به فعاليت خويش در بسيج لنگرود و هلال‌احمر شهرستان رودسر ادامه داد تا اينکه جنگ توسط نوکر دست‌نشانده آمريکا صدام کافر به جمهوري اسلامي ايران تحميل شد او که آموزش امدادگري را به پايان برده بود عازم جبهه‌های جنوب و غرب گرديد و پس از چندين بار رفتن به جبهه در تاريخ 62/1/17 در جبهه غرب موج انفجار به سر او اصابت نمود و مدتي پس‌ازاین جريان در تاريخ 18 مهر 1362 گل نوشکفته ما پرپر گشت و به درجه عظماي شهادت رسيد.

خصوصيات بارز شهید فردي مومن به انقلاب متعهد به اسلام، راست‌گو، پرهیزکار، درست‌کردار و باایمان بود و اخلاق اسلامي را در حد آگاهي خويش رعايت می‌کرد و از انجام شوخي بيجا با دوستانش پرهيز می‌نمود و شديداً مخالف غيبت بود و به نزدیک‌ترین کسان خود اجازه نمی‌داد از کسي غيبت کنند شهيد زياد نماز می‌خواند يعني هر وقت فرصتي پيش می‌آمد طاعت پروردگارش را بجا می‌آورد و وقت معینی نداشت صبح، بعدازظهر، شب و نصف شب، همچنین به تلاوت قرآن علاقه خاصي داشت يکي ديگر از خصوصيات بارز اين بود که تا آخرین حد توان و قدرتش به پدر و مادرش در کار کشاورزي و غیره کمک می‌کرد حتي آن شب که شهيد شد روز تا غروب کارکرد و شب به اين فوز عظيم رسيد ذره‌ای از حب دنيا و مال وزندگی در دل شهيد نبود او در ميان مردم ناشناخته بود و جزء پرهيزکاران گمنام شد.