گذری بر زندگی شهید «سهيل روستا»
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ شهید «سهيل روستا» در بهاری‌ترین روزهای ۱۳۴۳ غنچه زندگی پر برکتش در خانواده خداجوی و متدین شکوفا شد و بعد‌ها نامش در زمره بزرگ سروران حماسه ساز، زینت بخش فضای شهرستان رودسر گردید. سهیل از همان دوران عنفوان کودکی در دامان پر مهر و نجیب والدین پاک سیرتش با احکام دینی آشنا شد و مراتب تحصیل را با جدیت پی می‌گرفت و مسجد صاحب الزمان (عج) رودسر او را از خادمان شایسته خود می‌دانست. سهیل از مریدان خاندان عصمت و طهارت (ع) بود و در محافل و مراسم‌های دینی و مذهبی برای رسیدن به قرب الهی شرکت می‌کرد.
سال دوم دبیرستان را در مدرسه دکتر مصدق رودسر درس می‌خواند که درگیری‌های مردم غیور و ظلم ستیز ایران با رژیم منفور پهلوی به اوج خود رسید و سهیل در این تند باد انقلاب، خود را بی بهره نگذاشت و به همراه سایر دلباختگان ولایت تا پای جان در مقابل مزدوران حکومت ایستادگی نمود و از خود رشادت‌ها نشان داد. با پیروزی قاطع انقلاب اسلامی سهیل هم مجذوب و شیفته رهبر انقلاب شد و با ورود حضرت امام به میهن سراسیمه برای زیارت ایشان راهی تهران شد. شهید سهیل روستا آنگاه که سایه پر مهر پدر بزرگوارش را از دست داد، مردانه و با اقتدار تمام کار و تلاش کرد تا نیاز‌های خانواده را مرتفع نماید. سهیل انسانی غیرتمند، با وجود و پایبند به اصول و عقاید اسلامی بود. دین خدا به او آموخت تا از فرصت‌های دنیا به خوبی استفاده کند و توشه آخرتش را پر بار‌تر نماید. با آغاز جنگ حق علیه باطل سهیل ادای به تکلیف را مقدم شمرد و سنگر علم را رها کرد و از خانواده اش طلب رضایت نمود تا برای جهاد در راه خدا در صف جهادگران قرار گیرد.
شهید سهیل روستا چندین بار از طریق بسیج شهرستان رودسر روحش را با شمیم مصفای جبهه‌ها تطهیر نمود و پس از مجروحیت به سفارش پزشک معالج از رفتن به جبهه منع گردید. سال ۱۳۶۳ برای آنکه بتواند کماکان خدمت به اسلام و انقلاب را سرلوحه کارش قرار دهد وارد جهاد کشاورزی شهرستان رودسر شد و بعنوان راننده مشغول به کار گردید. طی مدت خدمتش در آن نهاد مقدس سعی نمود تا به روستا‌ها و مردمان محروم خدمت کند. سهیل شاید جسمش در پشت جبهه بود، اما روح عاشقش در جبهه‌های نور و صفا سیر می‌کرد تا اینکه پاییز سال ۱۳۶۵ شرایط به گونه‌ای مهیا شد تا دوباره راهی جبهه‌ها شود.
شهید سهیل روستا بعد از آنکه از طریق کاروان جهادگران وارد منطقه عملیاتی شلمچه شد دیگر تاب برگشتن نداشت و پس از چند ماه حضور درخشان خود، سرانجام در حین مأموریت در تاریخ پنجم دی ماه 1365 بر اثر اصابت خمپاره دشمن به خودرواش لبیک گویان به استقبال شهادت رفت تا مزد رشادت‌ها و دلاوریهایش را بگیرد. شهید سهیل روستا مومنانه زیست و مردانه در راه احیای دین خدا تن مجروحش را در تیر رس گلوله‌های خصم دشمن زبون قرار داد تا سیمای خونین اش گواه بر بندگی خالصانه اش باشد.
