خاطره ای از برادر شهید ولی رجب پور

به گزارش نویدشاهدگیلان دوّمين سالگرد شهادت برادرم شهید ولی رجب پور را در روز جمعه مراسم گرفتيم و روز شنبه من به سر کار رفتم و قالب سنگ بر روي پايم افتاد و مرا به بيمارستان بردند چون پايم شکستگي داشت مرا به اتاق عمل بردند وقتي مرا بيهوش کردند.

در هنگام عمل روحم از جسم من پر کشيد و من چهار جهت اتاق را از پايين به بالا نگاه مي کردم دکتران و پرستاران را که بر روي عمل جراحي پايم کار مي کردند مي ديدم بعداً يک نفر به من گفت برو از اين اتاق بيرون جايت اينجا نيست درها بسته بودند و پنجره ها  نرده خورده ، يک مرتبه ديدم که برادر شهيدم از پشت نرده مرا نگاه مي کند مدّتي گذشت يکي از شهيدان محل ما به نام شهيد جمشيدي هم آمد به آنها گفتم مرا از اين اتاق ببريد شهيدجمشيدي گفت من حرفي ندارم بايد برادرت اجازه خروج از اين اتاق را بدهد در هنگامي که با شهيد جمشيدي صحبت مي کردم وارد سبزه زاري شديم و من فرياد مي زدم التماس مي کردم که مرا با خودتان ببريد و يک مرتبه آنها از من دور شدند و برادرم به من اشاره کرد اگر توانستي از درون هواکش بيرون بيايي مقدار راهي را مي تواني با ما بيايي، و من هر چه دست پا زدم نتوانستم از آن هواکش بيرون بيايم و آنها رفتند .