حبیب داوطلبانه به سوریه رفت و مأموریت نداشت/ کمک به مردم از خصوصیات اخلاقی شهید روحی بود

شهید حبیب روحی چوکامی اهل خطه خمام استان گیلان و از پاسداران سپاه بود که حین عملیات مستشاری در سوریه به شهادت رسید، از این مدافع حرم بزرگوار سه یادگار به جا مانده است که کوچکترین آنها در زمان شهادت پدر فقط فقط ۲ماه داشت.

اسکندر روحی، پدر شهید حبیب روحی با بیان اینکه پسر شهیدم متولد سال 1361 بود، اظهار کرد: او از کودکی خیلی بچه خوب و باهوش و درسش هم همیشه خوب بود.

وی با بیان اینکه حبیب از کودکی به مسجد می­رفت و نماز می­خواند، افزود: وقتی کمی بزرگتر شده بود و به سن 11-10 سالگی رسید، بعد از امام جماعت مسجد هنگام نماز، دعا ها را می­خواند.

پدر شهید روحی با بیان اینکه گاهی اوقات که امام جماعت مسجد نمی­ آمد، او را پیش نماز کرده و پشتش نماز می­خواندند و این امر تا شهادتش ادامه داشت، گفت: او مدت 4 سال در ابوموسی زندگی می­کرد، در آن مدت، مردم همیشه می­پرسیدند که چرا حبیب نمی­ آید؟ و هر وقت به مرخصی می­ آمد، باز پیش نماز می­شد.

پسرم داوطلبانه به سوریه رفت و مأموریت نداشت

روحی با اشاره به اینکه پسرم داوطلبانه به سوریه رفت و مأموریت نداشت، تصریح کرد: او برای دفاع از حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) رفت و همیشه می­گفت: اگر برگردم، برای دفاع از حرم ائمه به کربلا هم خواهم رفت.

وی خاطرنشان کرد: او تا پایان عمرش همچنان با خدا و با نماز باقی ماند و اگر از مردم محله چوکام بپرسید، همه گفته مرا تأیید می­کنند، او آنقدر خوب و دوست داشتنی بود که مردم چوکام هر شب برای او مراسم می­گیرند.

پدر شهید روحی با اشاره به اینکه او از بچگی تا زمان شهادت علاوه بر ماه رمضان، تمام روزهای خوب را روزه می­گرفت، اظهار کرد: وقتی به او می­گفتیم بیا غذا بخور، می­گفت: میل ندارم و از گفتن اینکه روزه است امتناع می­کرد.

وی با بیان اینکه پسر شهیدم در آذرماه سال 94 وقتی پشت توپ نشسته بود هدف اصابت موشک قرار گرفت و به شهادت رسید، افزود: من شبی در خواب دیدم که سر حبیب بلا آمده است، ساعت 2 نیمه شب بود، فردای ان شب که به بازار رفتم، شنیدم که حبیب زخمی شده و در بیمارستان به سر می­برد و در همان شب خبرشهادتش را به ما دادند.

پدر شهید روحی با بیان اینکه وقتی به ما خبر دادند به باغ رضوان رفتیم و جنازه شهید را دیدیم و بسیار گریه کردم و صورتش را بوسیدم ، گفت: شب او را به مسجد محله خودش آوردند و فردا صبح او را در محل خودمان تشییع نموده و به خاک سپردیم.

حبیب جزء نخستین شهدایی است که در مسجد چوکام تدفین شده است

وی با بیان اینکه حبیبم جزء نخستین شهدایی است که در مسجد چوکام تدفین شده است، تصریح کرد: فرمانده­اش هر چه به او می­گفت شما بچه های کوچک دارید، نروید، قبول نمی­کرد، او می گفت: غیر ممکن است که نروم، باید بروم و انتقام حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) را بگیرم، حتی وقتی می­خواست به ابوموسی برود، خودش پرونده­اش را از مدرسه گرفت.

وی با بیان اینکه او 13 روز در سوریه ماند و بعد به شهادت رسید، اظهار کرد: او در طول مدتی که در سوریه بود هر روز برای مادر و خواهر و برادرش زنگ می­زد، ولی از آن شب که خواب دیدم دیگر تماس نگرفت، بعد که نگران شده و جویای حال حبیب شدم به من گفتند که حمله شده و آنها صدمه دیده­اند.

پدر شهید روحی افزود: او قبل از رفتن به سوریه، یک هفته به مرخصی آمده بود، حال و هوای دیگری داشت، مادرش را به بازار برده و برایش خرید کرده بود، مادرش گفت: نکند سوریه هم می­خواهی بروی که ایشان انکار کرد.

وی گفت: بعد از شهادتش دوستانش گریه می­­کردند و می­گفتند: او همه شب نماز شب می­خواند، ما به او می­گفتیم بیا کمی بخواب اما او جواب می­داد که من عادت کرده­ام.

پدر شهید روحی با بیان اینکه هر شب قرآن می­خوانم و می­گویم پسرم، تو چرا به خواب من نمی­آیی؟ اما چند شب پیش مادرش خوابش را دیده بود، تصریح کرد: وقتی دلم برایش تنگ می‌شود برایش فاتحه می­دهم، به مسجد می­روم و نماز می­خوانم.

کمک به مردم از خصوصیات اخلاقی شهید روحی بود

وی با بیان اینکه حبیبم همیشه می­گفت: باید راه امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل (ع) را ادامه دهم، خاطرنشان کرد: او خیلی به مردم کمک می­کرد، مثلاً روزی سوار ماشینش بود که خانمی را دید که وسایلش را در فرقون گذاشته و به سختی حرکت می­کند، او ماشینش را گذاشت و به کمک آن خانم رفت و فرقون را تا منزل آن خانم برد و موجبات خجالت و شرمندگی ایشان را فراهم آورد، آن خانم پرسید: چرا این کار را کردی؟ گفت: ثواب دارد و خدا را خوش می­آید، او همیشه به عاقبت فکر می­کرد.

پدر شهید روحی با بیان اینکه بعد از شهادتش هر چند روز به سر، دوستانش به منزلمان می­آیند و یادش را زنده می­کنند، اظهار کرد: دخترش خیلی شبیه اوست، من به یاد پسرم او را بسیار ناز می­دهم.

وی افزود: اگر مدافعان حرم نمی­رفتند و نروند، اگر سوریه به اشغال در می­آمد ایران هم در خطر بود، پس باید رفت و دفاع کرد و این یک وظیفه است.

خوش اخلاقی از خصوصیات حبیب بود

ساریه نیک نژاد، مادر حبیب روحی گفت: خاطرات زیادی از حبیب دارم اما حافظه­ام یاری نمی­کند که بگویم، فقط می دانم که او بچه بسیار خوب و زحمتکشی بود و به من خیلی کمک می­کرد هم مدرسه می­رفت و هم در کارهای کشاورزی کمک حالمان بود.

وی تصریح کرد: حبیبم در مدرسه اخلاق خیلی خوبی داشت، وقتی به مدرسه می­رفتم تا درسش را بپرسم، معلم می­گفت: آدم صد تا بچه مثل این داشته باشد و خیلی از او تعریف می­کرد و تنها شکایتی که از او داشت این بود که در کلاس زیاد حرف می‌زند.

مادر شهید روحی با بیان اینکه یک روز تابستانی خانمش به من گفت: مامان جان، حبیب می­خواهد برای سوریه اسمش را بنویسد، من مشغول پختن غذا بودم، گفتم حبیب جان تو واقعا می­خواهی به سوریه بروی؟ که انکار کرد و گفت: با وجود سه فرزند کجا می­خواهم بروم؟ و حرف خانمش را رد کرد، خاطرنشان کرد: وقتی حبیب برای سوریه می رفت به همسرش سفارش کرده بود که به ما چیزی از رفتنش نگوید.

نیک نژاد با بیان اینکه او از همان ابوموسی برای سوریه ثبت نام کرد و ما اصلا خبر نداشتیم، اظهار کرد: ماه محرم به من زنگ زد و گفت می­خواهی در مسجد مراسم بگیری؟ گفتم بله، گفت دست نگهدار تا اربعین، من که به مرخصی آمدم مراسم بگیر.

وی در ادامه افزود: بعد از سه چهار روز به من زنگ زد و گفت مادر جان، من می­خواهم زودتر بیایم، با خودم گفتم او که می‌خواست اربعین بیاید چه شد که اینقدر عجله می­کند؟

این مادر شهید گفت: یکی از همین روزها با خواهرش در حال رفتن به مسجد بودیم که زنگ زد و گفت من تهران هستم، خواهرش پرسید کی می­آیی؟ گفت: شب، من شک کردم و به دخترم گفتم نکند او می­خواهد به سوریه برود؟ بالاخره شب شد و او به نزد ما نیامد، عادت همیشگی او این بود که وقتی می­آمد، اول به دیدن ما مبادرت می­کرد، زنگ زدم و گفتم کجایی؟ گفت: مامان تو بیا اینجا، خانه او با ما کمی فاصله داشت، گفتم نه، من بعد از ظهر مهمان دارم.

نیک نژاد تصریح کرد: او حدود ساعت 4 تنها آمد و من مشغول پختن نان کشتا برای بچه­هایش بودم چون خیلی دوست داشتند، گفتم چرا تنها آمدی؟ گفت: بعداً میروم و آنها را می­آورم، من گله کردم که سابقه نداشت تو اینقدر دیر به دیدن من بیایی، موضوع چیست؟ که گفت: مادر جان، کار داشتم، نگو او آمده بود مقدمات رفتنش به سوریه را فراهم کند.

وی خاطرنشان کرد: او کمی نشست و با من صحبت کرد و بعد به اتاق رفت و از ماجرای رفتن به سوریه به خواهرش گفت و قسمش داد که به من چیزی نگوید و خودش از سوریه با من تماس می‌گیرد.

مادر شهید روحی اظهار کرد: بعد از اتاق بیرون آمد و به من گفت مادر جان من دو روز دیگر به بندر عباس می­روم، من اعتراض کرده و به او گفتم آنها نمی­دانند که تو وقتی پیش مادرت آمدی باید حد اقل سه چهار روز بمانی؟ او گفت: میروم و ماه دیگر دوباره می­آیم و سپس برای نماز به مسجد رفت، وقتی برگشت من در حیاط مشغول کار کردن بودم، از او خواستم تا بنشیند و گفتم مگر می­شود این همه راه را آمده باشی و فقط دو روز بمانی؟ که همان موقع خواهرش با سینی چای به ما نزدیک شد و دیدم دارد گریه می­کند، در همان حال سینی چای از دستش به زمین افتاد و وقتی علت گریه­اش را پرسیدم پاسخ داد: مامان حبیب دارد به سوریه می­رود.

وی افزود: به دست و پایش افتادم و گفتم تو بچه کوچک داری، نرو، بگذار بچه­ها بزرگ شوند بعد برو، گفت: مامان، آدمهایی مثل شما پیدا شدند که امامان ما همه کشته شدند، بعد گفت خبری نیست که، وقتی حالم را دگرگون دید گفت: فعلا که من پیش تو هستم، هر وقت رفتم تو ناراحتی کن، من کمی آرام شدم، بعد دنبال بچه­ها رفت و آنها را برای شام به خانه ما آورد.

مادر شهید روحی گفت: من به همسرش گفتم حبیب واقعا می­خواهد به سوریه برود؟ که جواب داد دست من نیست، گفتم به من قول داده که نرود، بعد دوباره از حبیب پرسیدم حبیب جان می­خواهی بروی؟ گفت: نه.

گفتنی است که پس از شهیدان علیزاده،عطری، خوشه بر، طاهر نیا و سیرت نیا، حبیب روحی ششمین فرزند گیلان است که در راه اهل بیت تقدیم شده است.