اولین پرستار کشور در بحران کرونا آسمانی شد

به گزارش نویدشاهدگیلان؛ مادر شهیده «نرجس خانعلی زاده»، اولین شهید پرستار کشور به ذکر خاطراتی از دختر شهیدش پرداخت و اظهار داشت: وقتی نرجس چهار ساله بود، در حال بازی کردن در خانه به زمین خورد و گوشه ابرویش زخم برداشت؛ لذا سراسیمه او را به بیمارستان بردم تا زخمش را بخیه کنند.

وی با اشاره به ترس نرجس از فضای بیمارستان، افزود: ترس در چهره معصوم و کودکانه نرجس موج می‌زد، اما وقتی با ناز و نواز پرستاران بیمارستان مواجه شد، مهر آنان را در دل گرفت و همین موضوع آغاز داستان عشق و علاقه دخترم به پرستاری شد.

مادر شهید خانعلی‌زاده، با بیان اینکه بعد از آن اتفاق نرجس با عروسک‌هایش پرستار بازی می‌کرد و با مهربانی زخم‌های آن‌ها را می‌بست، تصریح کرد: نرجس هرچه بزرگتر می‌شد، بیشتر به پرستار شدن فکر می‌کرد؛ تا جایی که زمان انتخاب رشته کنکور هم پرستاری را انتخاب کرد، زیرا واقعا شغل پرستاری را برای خود انتخاب کرده بود.

وی با اشاره به شغل همسرش و زندگی کردن در شهر‌های مختلف، اظهار داشت: نرجس مقطع ابتدایی را در تهران گذراند و چهار سال در اردبیل درس خواند، اما مجدداً به تهران رفتیم و نرجس در دانشگاه آزاد تنکابن قبول شد و سال آخر را در دانشگاه اراک به پایان رساند. زمانی که فارغ التحصیل شد، اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) را برای گذراندن طرح انتخاب کرد و دوباره به تهران بازگشتیم، البته من به همراه فرزندانم به تهران آمدم و پدر نرجس به واسطه شغلش در اراک ماند و سپس در مازندران مشغول کار شد، تا اینکه از شهریورماه سال ۹۸ بعد از ۲۷ سال به گیلان آمدیم.

وی با بیان اینکه همه افراد در طول زندگی کار‌های درست و غلط زیادی انجام داده اند، خاطرنشان کرد: نرجس حتی با وجود سن و سال کم هم بسیاری از مسائل را رعایت می‌کرد و دروغ نمی‌گفت و اگر غیبتی را از ما می‌شنید، تذکر می‌داد.

مادر شهیده خانعلی زاده، محبت و مهربانی نسبت به دیگران را عجین شده با ذات نرجس دانست و افزود: دخترم عادت داشت که غذا‌های باقی مانده را جمع آوری کند و برای حیوانات محله ببرد. نرجس حتی دانه‌های اضافه برنج را از سفره جمع می‌کرد و برای پرندگان می‌ریخت؛ گا‌ها نیز دانه می‌خرید و برای پرندگان روی پشت بام می‌پاشید. امروز که نرجس نیست، من به یاد او این کار‌ها را انجام می‌دهم.

حاجی زاده، با بیان اینکه نرجس با وجود سن کم درس‌ها زیادی به ما داد، تصریح کرد: عید سال گذشته از من خواست تعدادی از خانواده‌های نیازمند را پیدا کنم و بدون اینکه کسی متوجه شود، از بازار کلاچای برای آنان مرغ و ماهی خریدیم و برایشان بردیم. نرجس بسیار تاکید می‌کرد تا کسی متوجه این کار او نشود و حتی به آن خانواده‌ها گفتیم از طرف فرد ناشناسی این کالا‌ها را خریداری کردیم.

وی با اشاره به ادب و احترام نرجس نسبت به مادربزرگش، تاکید کرد: نرجس هر ماه بدون استثنا به مادر من پول توجیبی می‌داد و از او می‌خواست تا جایی که می‌تواند به نیازمندان هم کمک کند.

مادر نخستین شهید عرصه سلامت کشور، فعالیت نرجس برای انجمن محک و ای. بی و سایر مراکز خیریه را از دیگر جنبه‌های بزرگی روح دخترش دانست و متذکر شد: وقتی در اراک که بودیم، نرجس در طرح اکرام ایتام ماه رمضان شرکت کرد و حامی یک یتیم شد و هر ماه از حقوقش مبلغی را برای فرزند معنوی اش واریز می‌کرد.

وی با بیان اینکه نرجس برای قبول شدن در دانشگاه و درست خواندن در رشته مورد علاقه اش یعنی پرستاری بسیار دعا و نذر کرده بود، خاطرنشان کرد: نرجس عروسک بافی بلد بود و نذر کرد اگر رشته پرستاری قبول شود، ۲۰ عروسک مادر و دختر ببافد و با فروش آنان به شیرخوارگاه آمنه کمک کند و همین کار را کرد.

حاجی زاده، با اشاره به محبت نرجس نسبت به اقوام و دوستان و آشنایان، افزود: نرجس خیلی مهربان بود و بیشتر از سنش درک داشت. وقتی عید می‌شد برای کودکان فامیل عیدی کنار می‌گذاشت و زمان بازگشایی مدارس هم برای آنان دفتر و مداد و نوشت افزار می‌خرید تا خوشحالشان کند. دیگران نیز رابطه خوبی را نرجس داشتند و در فامیل دوست داشتنی بود.

مادر شهیده خانعلی زاده خاطرنشان کرد: در طول این ۲۴ سال از زندگی نرجس حتی یک بار هم اخمش را ندیدم. پدرش خیلی به او عشق می‌ورزید و با وجود اینکه نرجس سر کار می‌رفت و حقوق بگیر بود، مرتب برایش پول تو جیبی واریز می‌کرد و معتقد بود که دختر بعد از ازدواج هم، امیدش به پدرش است.

وی با بیان اینکه نرجس علاقه خاصی به کار‌های معنوی داشت، تاکید کرد: زمانی که نرجس دانشجو بود در فعالیت‌های فرهنگی دانشگاه شرکت می‌کرد و یک بار به دیدار رهبر رفته بود. نرجس حتی اعتکاف هم می‌رفت و اینگونه فضا‌های معنوی را دوست داشت.

حاجی زاده، با اشاره به محبت نرجس نسبت به شهدا، متذکر شد: نرجس همواره به شهدا متوسل می‌شد و زمانی که مشکلی در کارش پیش می‌آمد نام چهل شهید را روی کاغذ می‌نوشت و به نیت نام آنان کار خیر می‌کرد. بعد از اینکه شاغل شد، به نیت چهل شهید چهل بسته معیشتی، از همین بسته‌هایی که امروز مردم در قالب مواسات به نیازمندان هدیه می‌دهند، آماده کرد و برای افراد نیازمند کمپ‌های ترک اعتیاد برد، زیرا معتقد بود کمتر کسی به آنان توجه دارد.

وی شهادت را بزرگترین افتخاری دانست که نصیب نرجس شد و افزود: دل مادر و پدر فقط با همین افتخار آرام می‌گیرد؛ وگرنه تحمل رنج از دست دادن فرزند برای والدین بسیار طاقت فرساست.

مادر نخستین شهید عرصه سلامت کشور، با بیان اینکه نرجس نسبت به مسائل جامعه واقف بود، تاکید کرد: در آن زمانی خیلی‌ها سردار سلیمانی را نمی‌شناختند و خود من هم فقط نام ایشان را چند بار شنیده بودم، اما نرجس همواره کار‌ها و سخنرانی‌های شهید سلیمانی را دنبال می‌کرد و حرف هایش را دلگرم کننده می‌دانست.

حاجی زاده، با بیان اینکه نرجس ثابت کرد زندکی فقط در زندگی مادی خلاصه نمی‌شود. اظهار داشت: برخی از نزدیکان به ما گفتند خواب نرجس را دیدند که با یک دسته گل بر مزار شهید سلیمانی بوده است، در حالی که آنان اطلاعاتی از محبت و ارادت دخترم نسبت به سردار دل‌ها نداشتند. وقتی این چیز‌ها را می‌شنوم دلم آرام می‌گیرد و احساس می‌کنم شهادت واقعاً برازنده نرجس بود.

«نرجس خانعلی زاده» متولد ۱۳۷۴ از شهرستان «رودسر» در ۶ اسفند ۱۳۹۸ در سن ۲۴ سالگی بر اثر ویروس منحوس کرونا در حین خدمت به بیماران کرونا در بیمارستان میلاد شهرستان «لاهیجان» به عنوان اولین شهیده عرصه سلامت کشور به لقاءالله پیوست.

مزار وی در روستای «چایخانسر» شهرستان «رودسر» قرار دارد.