دشمن بعثی با مسخره کردن عقاید مذهبی، عواطف رزمندگان را جریحهدار میکرد
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ اسماعیل یکتایی از آزادگان گیلانی دوران دفاع مقدس است که در تمام طول مدت اسارت خود در عراق همواره به آرمانهایی که برای آن پا در رکاب امام راحل نهاده بود، پایبند بود و با توسل به اهلبیت (ع) سختی اسارت را برای خود آسان میکرد.
اسماعیل یکتایی به فعالیتهای مذهبی خود در دوران اسارت اشاره و تصریح کرد: بنده در طول اسارتم به ویژه در ایام رمضان و محرم مداحی میکردم، اما از آنجایی که مداحی در آسایشگاه عراق ممنوع بود افسران عراقی ما را منع میکردند.
آزاده دوران دفاع مقدس با بیان اینکه یکی از افسران عراقی ما را تهدید میکرد و میگفت «کاری نکنید تا بلایی که سر امام حسین (ع) آوردهایم بر سر شما هم بیاوریم.» افزود: با این حال ما از هر فرصتی برای مداحی و توسل به اهلبیت (ع) استفاده میکردیم.
وی با اشاره به خاطرات عزاداری رزمندگان در دوران اسارت گفت: «محرم» آغاز شده بود و با رزمندگان به این نتیجه رسیدیم که باید مراسم عزاداری و سینهزنی داشته باشیم، اما سینهزنی و زنجیرزنی برای شهدای کربلا ممنوع بود.
یکتایی با بیان اینکه سال اول ما بیخبر از همه جا شب شروع به عزاداری کردیم و شب اول محرم یک ربع سینه زدیم و نوحه خواندیم و «یا حسین» گفتیم ابراز داشت: ناگهان دهها سرباز عراقی کابل به دست به داخل اردوگاه ریختند و دست و سر و پا بود که در زیر کابل کبود میشد.
آزاده گیلانی دوران دفاع مقدس خاطرنشان کرد: در ماه محرم علاوه بر اینکه نمیگذاشتند برای ائمه طاهرین عزاداری کنیم با پخش موسیقی و مسخره کردن عقاید مذهبی عواطف مذهبی ما را هم جریحهدار میکردند.
وی ادامه داد: در سال دوم اسارتمان در عراق که ماه محرم فرا رسید، شب اول محرم مراسم عزاداری و نوحهخوانی شروع شده بود که صدای سینهزدن رزمندگان از آسایشگاه به حیاط و اتاق فرماندهی نیروهای عراقی رسید.
جانباز دوران دفاع مقدس افزود: چند لحظه بعد تعداد زیادی از سربازان عراقی به همراه فرمانده اردوگاه آمدند و سؤال کردند چه کار میکنید؟ گفتیم عزاداری میکنیم. گفتند چرا عزاداری میکنید؟ یکی از برادران آزاده گفت: مسلمانیم، شیعه هستیم.
یکتایی با بیان اینکه یکی دیگر از رزمندگان اظهار داشت: عزاداری برای امام حسین (ع) ثواب و پاداش دارد تصریح کرد: با گفتن این حرف فرمانده عراقی با تکبر چند بار پشت سر هم گفت: هر کس ثواب میخواهد بیاید بیرون!
وی عنوان کرد: تعداد زیادی از رزمندگان داوطلب شدند و بیرون رفتند که این اقدام بچهها موجب تعجب فرمانده عراقی شد و گفت دیگر بس است سپس آزادههایی که بیرون رفته بودند، بردند و حسابی با کابل از آنان پذیرایی کردند.
یکتایی گفت: از آن پس صدام دستور داد اگر دستی در عراق برای عزاداری امام حسین (ع) بالا رفت، تا به سینه نخورده حکمش اعدام است و با بیشرمی میگفتند، "حسین از ما بود ما او را کشتیم و اگر قرار است عزاداری کنیم خودمان برایش عزاداری میکنیم. "