شهیدی که «ذلت و خواری» را در برابر دشمنان اسلام نمی‌پذیرفت
دوشنبه, ۰۶ آبان ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۴۱
یکی از صفات برجسته شهید «فریبرز اشجعی» احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در بین جوانان بود.
به گزارش نویدشاهدگیلان: شهید «فریبرز اشجعی» در سال 1345 در آستارا متولد شد، وی روح پاک و بلندش را به صفاتی چون مروت، سخاوت و نوع دوستی آذین کرده بود. در هر فرصتی به صله ارحام می‌پرداخت تا جویای احوال دیگران و در صورت نیاز به آنان کمک کند. وی از هوش و نبوغ خاصی برخوردار بود و هم زمان رشد فکری و ارتقای اندیشه با فراگیری ورزش‌های رزمی جسم خود را نیز برای پیشرفت مطلوب پرورش می‌داد.
فعالیت های شهید در بین جوانان
شهید، مونس مسجد جامع آستارا بود و اصولا برای انجام فرائض دینی خود، همچون نماز و عبادات و خدمتگزاری به مردم، آنجا را سنگر خود قرار داده بود. یکی از صفات برجسته وی احیا کردن فریضه امر به معروف و نهی از منکر در بین جوانان بود و مدام متذکر می‌شد که از خدا باید ترسید و روز قیامت نمی‌توان در محضر او با معصیت، سر بلند کرد.
او از مخلص‌ترین جوانان انقلابی و فدایی ولایت بود و با الگوپذیری از رفتار و کردار ائمه(ع) در برخورد با منافقین و ضد انقلاب آن قدر با متانت و عطوفت رابطه برقرار می‌کرد که بعضی از آنها مجذوب رفتار نیک و پسندیده او می‌شدند و همین نیز بهانه‌ای می شد تا با رغبت و میل زیادی به طرف انقلاب و دین حق کشیده شوند.
یکی از خاطرات شهید از زبان همرزمش؛ در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان پس از اتمام کلاس دانشجویان برای استراحت و هواخوری به محوطه دانشگاه رفتند. یکی از استادان نیز داخل محوطه دانشگاه شد و در گوشه ای به کشیدن سیگار پرداخت.
شهید اشجعی با دیدن آن صحنه بی‌درنگ خود را به استاد رساند و ایشان را به گوشه‌ای برد و چنین گفت: استاد احترامتان بر ما واجب است، اما وظیفه شرعی و دینی حکم می‌کند که از شما بخواهم تا از کشیدن سیگار در این مکان و در چنین روزی پرهیز کنید، در ثانی شما به عنوان یک استاد در این دانشگاه باید سرلوحه و الگو باشید تا سایر دانشجویان از انجام فعل ناشایست پرهیز کنند. حال، ضمن عذرخواهی از شما خواهشمندم تا به این مهم توجه فرمایید.
سپس از استاد جدا شد و استاد با شنیدن حرف‌های فریبرز سیگار خود را خاموش کرد. وقتی پیش او رفتیم، از اینکه بدون تعارف با استاد، چنین برخوردی کرده بود، متحیر شدیم ولی ایشان در نهایت خونسردی جواب داد: من به استاد بی‌احترامی نکردم بلکه وظیفه‌ای را که به عنوان یک مسلمان بر عهده داشتم انجام دادم و این تکلیف بیان امر به معروف و نهی از منکر بود زیرا اگر چنین نمی‌کردم و شاهد ادامه آن کار می‌شدم در محض خداوند مسئول بودم، حال وجدانم، آرام و خیالم آسوده است.
سرانجام این رزمنده دلاور اسلام و انقلاب در تاریخ 10 شهریور ماه 1365 در حاج عمران – عملیات کربلای 2 به درجه عظیم شهادت نائل و همنوا با عرشیان شد.
نظر شما
