آیت الله محمد مهدی ربانی املشی را بهتر بشناسید +وصیت نامه

به گزارش نویدشاهدگیلان؛ فقیه مبارز ، آیت اللّه محمد مهدی ربانی املشی، در نیمه شعبان سال 1313هجری قمری ، در خانواده ای روحانی و دین دار در قم دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، به مناسبت تولد فرزندش در چنین روزی، نام «محمدمهدی» را برای او انتخاب کرد. ایشان دوران کودکی و نوجوانی و بخشی از جوانی خود را در این شهر گذرانْد. و محیط سرشار از معنویت و صفای خانه، وی را انسانی پرهیزکار و وارسته بار آورد.

آیت اللّه املشی تحصیلات خود را هم چون سایر کودکان از مکتب خانه آغاز کرد و از محضر پدر بزرگوار خود که از روحانیان صاحب نام و با تقوای دیار قم بود، بهره ها گرفت. ایشان پس از گذشت دو سال، پا به دبستان دولتی نهاد و تحصیلات ابتدایی را با موفقیت چشم گیری سپری کرد.

تحصیل در حوزه علمیه

آیت اللّه محمدمهدی ربانی املشی پس از پایان دوره ابتدایی، بنابه علاقه خود و تشویق های پدر، برای ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیه قم شد. در یکی از نوشته های به جامانده از آن فقیه مبارز آمده است که آن شهید سعید، با رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت اللّه خامنه ای هم درس بوده و درس هایشان را با ایشان مباحثه می کردند.

در محضر اساتید بزرگ
من به سرمنزل عنقانه به خود بردم ره     قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

عشق وافر به تحصیل و فراگیری معارف اسلامی، موجب گردید آیت اللّه ربانی املشی برای درک و فهم دروس مفیدتر و مطلوب تر، در محضر استاد مرحوم آیت اللّه العظمی بروجردی حاضر گردد. ایشان تا زمانی که مرحوم بروجردی در قید حیات بود، حدود دو سال تا سه سال در کلاس های آن مرحوم شرکت می کرد. نیز در همان زمان، در درس های حضرت امام خمینی رحمهم الله حاضر شد که درسی مرتب و با محتوا و با پیشرفت به حساب می آمد.

امامِ خوبی ها

مرحوم آیت اللّه ربانی املشی، از رهبر و مراد و استاد عزیز خویش حضرت امام خمینی رحمه الله این گونه یاد می کرد: «برای ما همه چیز امام آموزنده بود. امام همه خوبی ها را دارا بود. شهامت، شجاعت و صراحت لازم رهبری را داشت و ما همه این ها را از امام می دانستیم. ولی مسأله مهمی که برای من خیلی مهم بود و بیش از همه چیز جلب توجه می کرد، تقوا و ترک هواداشتن امام بود. امام در ایام طلبگی ما، برای ما تنها یک مدرّس فقه و اصول نبود؛ بلکه معلم اخلاق هم بود و ما بارها از بیانات اخلاقی ایشان استفاده می کردیم.امام تأثیر نفس عجیبی داشت. وقتی مباحث اخلاقی را به میان می کشیدند، اغلب شاگردان ایشان منقلب می شدند و اشک هایشان جاری می شد، گاه بعضی با صدای بلند گریه می کردند».

مبارزات

آیت اللّه ربانی املشی، با آغاز حرکت تاریخ ساز حضرت امام خمینی رحمهم الله در سال 1342 و شکوفایی نهضت که به پیروزی انقلاب در 22 بهمن 57 انجامید، تلاشی پی گیر داشت و هر مأموریتی که به عهده می گرفت، با دقت و پشتکار در انجام آن همّت می گماشت. ایشان از 17 سالگی وارد صحنه سیاست شد و به عنوان مدافع شهید نواب صفوی و آیت اللّه کاشانی در تظاهرات حاضر گردید. با آغاز نهضت امام خمینی رحمهم الله به عنوان یک روحانی مبارز همواره برضد رژیم ستم شاهی به فعالیت پرداخت. وی بارها در این مبارزات توسط مزدوران ساواک دستگیر و روانه زندان شد، ولی هیچ گاه این زندان ها و تبعیدها، روحیه مقاوم و استوار او را نشکست. در مجموع این اقدامات منجر به آن گردید که رژیم شاه در آستانه سال 1354، با هجوم گسترده به حوزه علمیه، طلاب و فضلای انقلابی حوزه را دستگیر کند. ساواک یک باره 25 تن از استادان حوزه قم را دستگیر و تبعید نمود که مرحوم ربانی املشی نیز جزو این 25 تن بود».

مسؤولیت ها

مجاهد بزرگ، آیت اللّه ربانی املشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هم چنان در تلاش و فعالیت به سر می برد و در راه حفظ و حراست از دستاوردهای انقلاب شکوهمند اسلامی، آن چرا در توان داشت، هرگز دریغ نکرد و در سنگرهای مختلف، خدمات ارزنده ای تقدیم اسلام و انقلاب نمود. از جمله مسؤولیت های ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی از گیلان؛ ریاست شعبه اول دادگاه عالی؛ عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی؛ عضویت در شورای عالی قضایی؛ دادستان کل کشور؛ عضویت در شورای نگهبان؛ عضویت در مجلس خبرگان رهبری از استان خراسان و عضویت در هیأت رئیسه این مجلس، و نماینده حضرت امام در منطقه گیلان می باشد.

فصل غروب

حضرت آیت اللّه ربانی املشی، سرانجام پس از سال ها فعالیت و تلاش خالصانه در راه اسلام، در بامداد روز دوشنبه 17 تیرماه سال 1364 در اثر یک بیماری رنج آور که زمینه آن را دشمنان اسلام و انقلاب در او به وجود آورده بودند، در 51 سالگی به شهادت رسید و در جوار رحمت حق آرمید.

این یاور امام و انقلاب، پس از خدمات علمی که از خود به جای گذاشت، از میان جامعه شیعه رخت بربست و ستاره عمرش افول کرد. روحش شاد.

وصیت نامه

آیت اللّه ربانی املشی، در گوشه ای از وصیت نامه اش می نویسد: «وصیت می کنم شما را به تقوا و عمل خالص و عشق به حق بکوشید تا از سبیل الی اللّه منحرف نشوید و در هرحال خدا را فراموش ننمایید. زندگی مادی ما را فریب ندهد و از فضلیت و پاکی باز ندارد که این سفارش همه انبیا و اولیا است و عصاره مکتب آن هاست.

در خاتمه، با تمام تواضع و شرمندگی، به همه مسؤولین سفارش می کنم که خدای ناکرده از پیشرفت کارها، از فرامین الهی و تقوا و فضلیت و درستی منحرف نشوند و تصور نکنند که به این طریق می توانیم پیروز شویم. بدانند که تنها سلاح پیشرفت ما، اتّکا به خدا و اطاعت از فرمان اوست و اگر در کارها رضای او را نادیده بگیریم، این بهترین سلاح خویشتن را کُند ساخته ایم و به هر اندازه که از سبیل خدا منحرف شده ایم، به همان اندازه به ثبات نظام جمهوری اسلامی لطمه وارد نموده ایم. تنها با اسلام و تمسک به حبل اللّه پیروز می شویم و با تمسک به غیر آن ـ هرچه باشد ـ شکست می خوریم؛ چون که دیگران در تمسک به مسائل غیرخدایی از ما قوی ترند و ما را یارای رقابت با آنان نیست»/املش ما