سی پنجمین شهادت شهید :
بسيجي‌ شهيد داوود (احمد) گيتي‌ نورد دانا فرزند‌ محمد به‌ سال‌ 1337 در شهر فومن‌ درخانواده‌اي‌ مذهبي‌ زاده‌ شد.
نویدشاهدگیلان: بسيجي‌ شهيد داوود (احمد) گيتي‌ نورد دانا فرزند‌ محمد به‌ سال‌ 1337 در شهر فومن‌ درخانواده‌اي‌ مذهبي‌ زاده‌ شد. تحصيلات‌ ابتدايي‌ خود را در دبستان‌ شهيد محمدعلي‌ حق‌وردي فعلی‌ و تحصيلات‌ راهنمايي‌ خود را در مدرسه‌ راهنمايي‌ تحصيلي توحيد فعلی سپري‌ نمود و پس‌ از طي‌ اين‌ دو دوره‌، وارد دبيرستان‌ کدیور فعلی گرديد و موفق‌ به‌ اخذ مدرك‌ ديپلم‌ از اين‌ دبيرستان‌ شد.
زندگینامه و بخشی از وصیت نامه شهيد داوود گيتي‌ نورد
پس‌ از پايان‌ دوره‌ تحصيلات‌، مدتي‌ در بهداري‌ اداره‌ بهزيستي‌ مشغول‌ به‌ كار شد و بعد از كوتاه‌مدتي‌، در ارديبهشت‌ ماه‌ 1357 به‌ خدمت‌ مقدس‌ سربازي‌ اعزام‌ گرديد. چند ماه‌ دوره‌ آموزشي‌ سپاه‌دانش‌ را در گرگان‌ گذراند و بعد از دوره‌ آموزشي‌، به‌ اروميه‌ رفت‌ و در يكي‌ از مدارس‌ روستايي‌ اين‌شهر مشغول‌ خدمت‌ گرديد.

بعد از انحلال‌ نظام‌ سپاه‌ دانش‌ به‌ زادگاه‌ خود بازگشت‌ و پس‌ از تشكيل‌ نهاد «كميته‌ انقلاب‌ اسلامي‌» در 23 بهمن‌1357، براي‌ حراست‌ از دستاوردهاي‌ انقلاب‌ و مبارزه‌ با مفاسد اجتماعي‌ و همچنين‌ تأمين‌ امنيت‌، به‌ اين‌ نهاد پيوست‌ و مشغول‌ فعاليت‌ شد.
او در تمامي‌ لحظات‌ حساس‌ انقلاب‌، حضوري‌ سبز داشت‌ و هنگاميكه‌ ميهن‌ اسلامي‌ ما، موردهجوم‌ وحشيانه‌ نيروهاي‌ بعثي‌ قرار گرفت‌، با اولين‌ گروه‌ اعزامي‌ بسيج‌، در آبان‌ 1359 عازم‌ مناطق‌جنگي‌ شد و پس‌ از حدود سه‌ ماه‌ حضور در منطقه‌ي‌ سرپل‌ ذهاب‌، با از دست‌ دادن‌ يكي‌ از دوستان‌خود (شهيد محمدرضا عامر) به‌ فومن‌ بازگشت‌.

پس‌ از اين‌، به‌ اداره‌ بهزيستي‌ راه‌ يافت‌ و در سنگر رسيدگي‌ به‌ ايتام‌ و بي‌سرپرستان‌ مشغول‌ به‌ خدمت‌گرديد. او در نهايت‌ سادگي‌ مي‌زيست‌، ولي‌ به‌ فكر رفاه‌ و آسايش‌ افراد مستمند و محرومي‌ بود كه‌ درسطح‌ شهر، به‌ ويژه‌ روستاها زندگي‌ مي‌كردند. بعد از مدتي‌ خدمت‌ در اين‌ زمينه‌، در تاريخ‌8/12/60 رهسپار جبهه‌هاي‌ جنگ‌ شد و در سنگرهاي‌ جهاد با دشمن‌ بيرون‌ حضور يافت‌ و از جان‌مايه‌ گذاشت‌. حدود دو ماه‌ و نيم‌ در مناطق‌ عملياتي‌ جبهه‌ها جنگيد، تا اينكه‌ سرانجام‌ در بيست‌ ويكم‌ ارديبهشت‌ 1361 بر اثر تركش‌ خمپاره‌ در منطقه خرمشهر پاي‌ چپش‌ قطع‌ و باهمان‌ وضعيت‌ به‌ تهران‌ اعزام‌ شد كه‌ در نهايت،‌ بعلت‌ قطعي‌ پا و عوارض‌ آن‌ به‌ شهادت‌ رسيد وجاودانه‌ شد.

در بخشي‌ از وصيت‌نامه‌ي‌ اين‌ شهيد والامقام‌ مي‌خوانيم‌: «اي‌ مادرم‌، مي‌خواهم‌ بعد از شهادتم‌، ازمراسم‌ پرزرق‌ و برق‌ تجملاتي‌ خودداري‌ و فقط‌ در مراسم‌، آواز دلنشين‌ قرآن‌ بگذاريد و هم‌ چنين‌ به‌خواهر و برادرانم‌، توصيه‌ كن‌ كه‌ راهم‌ را ادامه‌ دهند و از ضعفا و محرومين‌ جامعه‌، تا آنجايي‌ كه‌ توان ‌دارند، كمك نمايند...»
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده