مروری بر زندگی شهيده «طاهره حسن‌پور دارستاني»
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ در پهنه تاريخ كه گام بر مي داري و صحنه هاي زشت و زيبايش را به تماشا مي نشيني، انسان ها را در كشاكش حوادث نظاره مي كني كه چگونه از آغاز در دو جبهه حق و باطل، روياروي يكديگر صف كشيده اند و مي بيني اين، از سر عناد و لجاج، انكار حق كرده و آن، از سر شو ر و عشق به جهاد برخاسته است. در ميانه ي اين عرصه ها، گاه چهره هايي را در مي يابي چندان درخشان و پرنور كه بي اختيار تو را به خود مي خوانند و سينه ات را به آتش ولايت مي سوزانند. ايشان را مي بيني كه پرچم فلاح بر دوش، پيشاپيش ديگران گام بر مي دارند و چون « سراج صفير» راه را بر همگان روشن و نمايان مي سازند. در ظلمت ظلالت « مصباح هدايت» اند و در گرداب هلاكت « سفينه النجاه».
هر كه به آنان اقتدا مي كند از نور ايشان روشني مي گيردو بر كشتي آنان مي نشيند، به « فوز عظيم» نائل مي شود و هر كه از آنان روي برمي تابد يا از ايشان پيشي مي گيرد، دير يا زود بر خاك ذلت مي نشيند.
همچنان كه از ميان اين « سابقون» مي گذري و دل در گرو يكايك شان مي گذاري، گاه در معيّت ايشان جلوه هايي از عصمت و طهارت و تقوا مي يابي‌كه جامه حيا بر تن و رسالت الهي بر دوش و عشق خدا در سر، پا به پاي مردان حق به جهاد برخاسته اند.
در كنار ابراهيم (ع) گذارت به « هاجر» (س) مي افتد،
و در زمانه موسي (ع) « آسيه» (س)را مي بيني،
و همراه عيسي (ع) « مريم» (س) را،
و در دامن پاك محمد (ص) چشمه زلال كوثر، « فاطمه » (س) را ...
و آن گاه كه بستر اين چشمه جوشان را تا عصر خويش دنبال مي كني، نهرهاي پاكيزه اي را مي بيني كه از دو سر گرفته و در صحنه هستي جاري گشته اند. زنان مطهره اي كه بر قامت خميده ي فاطمه الزهرا (س) اقتدا كرده اند و بر سينه مجروحش سر نهاده اند و بر پهلوي شكسته اش دل بسته اند.
شهيده « طاهره حسن پوردارستاني» متولد شهرستان رودبار بر اثر بمباران هواپيمايي بعثي در تاريخ چهاردهم اسفند 1366 در وحيديه تهران به شهادت رسيد.
