گذری بر زندگی شهیده "مرضيه هادي زاده"
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ ما با اتّکا به ذات مقدس خداوند تبارک وتعالی آینده ای بس تابناک تر از چشمه خورشید در پیش روی داریم و به جهان آینده خود با غرور می نگریم که صاحب منصبی قدرتمند و روشن رأيی عدالت گستر و بنده پروری متلأطو از انوار خاصّه ي کبریایی که گویی شعاع هزاران آفتاب را در آستین شریف خود نهفته دارد. بر مَسند آخرین سفیر الهی محمد بن عبدالله (ص) تکیه می زند و دیوان سرای علی (ع) را بر پای می دارد. با صبر حسنی (ع) به کرسی داد می نشیند و با شهامت حسینی (ع) دست عدالت به قبضه شمشیر می برد و حکم خدا را مو به مو اجرا و جامه عمل می پوشاند و به انسانیت و آدمی آبرو می بخشد. ما امیدوارترین اقوام جهان هستیم، لذا با اتّکال و اعتماد به آینده پرفروغ و گرمی بخش هرگز از جهش و کوشش دست برنمی داریم و سینه های ما مالامال از عشق است و شور و جهاد و شهادت فی سبیل الله سرلوحه برنامه زندگی ما شیعیان پاک باخته است.
شهیده «مرضیه هادی زاده» از عاشقان امام عصر (عج) زمزمه ذکر سجودش یا مهدی (عج) بود. سالی بر او نمی گذشت که در میلاد پربرکت امام عصر (عج)، خانه و کوچه خویش را چراغانی نکند همه زندگی اش وقف امام زمانش بود تکیه کلام او این بوده که:« من خلاصه امام عصر (عج) را می بینم. مگر می شود من بیش از سی سال است برایش جشن می گیرم، دست رد به سینه ام بزند؟» و چه زیبا با او دیدار نمودي! در عصر روز تابستانی سال 1365 پیکر مطهر او بر اثر بمباران دشمن غرق خون شد. همسرش می گوید: هنگامی که او را از زیر آوار بيرون كشيديم ، تنها یک کلام گفت: « یا صاحب الزمان.»
اکنون بر سر آنیم که هرگز از پای ننشینیم و به جهاد مقدس و خونبار خویش ادامه دهیم و همه شکسته دلانِ بیداد دیدگانِ سراسر دنیا را به گرد خود فرا خوانیم. درهای فولادین زندان ها را بشکنیم و سلسه از پای شیران در بند بگسلانیم و کاخ های ستم را بر سر اربابان جور فرو ریزیم و پهنه گیتی را از لوث وجود نامیمونشان پاک سازیم.
شهيده «مرضيه هادي زاده» در سال 1312 در لولمان رشت متولد شد. پس از گذرانیدن دوره خردسالی به مدرسه رفت. با وجود مشکلات بسیار، دست از درس خواندن نکشید و تحصيلش را تا ششم ابتدائی ادامه داد. پس از ازدواج به استان فارس عزیمت کرد و مقیم شیراز شد.
در سال 1359 در حين زيارت حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) مورد حمله هوايي رژيم بعث عراق قرار گرفت و به شهادت رسيد.
