خاطرات و زندگينامه شهيد حسينعلي كريمي

به گزارش نویدشاهد گیلان شهيد حسينعلي كريمي به شغل رانندگي مي پرداخت و به ورزش واليبال علاقه داشت. يكي از دوستان شهيد كه ساكن انزلي مي باشد. و همرزم شهيد در جبهه هاي جنگ بود مي گويد: شهيد تير مي خورد بعد ايشان را را تا نيمه راه مي آوردم بعد با بي سيم مي گويند هركس زخمي دارد بگذارد و بيايد كه بعد از نيم ساعت آنجا مورد آتش دشمنان قرار مي گيرد. عباس دواگرد همرزم شهيد مي گويد: بيا برگرديم عقب دشمن هجوم آورده،

شهيد  گفت:من تا تير آخر را خالي نكنم به عقب برنمي گردم و بعد ديدم شهيد يك شانه اش تير خورده وخيلي از وي خون مي رود كه مسير را از بالا پرسيدند كه بايد از اين تپه بالا  برويد. وقتي نتوانستند از تپه بالا بروند از سمت رودخانه رفتند كه در آنجا 7نفر شهيد شدند. سپس شهيد را به بيمارستان صحرايي منتقل كردند . فرداي آن روز به بيمارستان صحرايي رفتيم ولي هيچ چيز آنجا نبود وشهيد مفقود الاثر شدند.

شهيد از شخصيتي آرام وساده برخوردار بود ودر كارها با پدر ومادر مشورت مي كرد. شهيد از طريق نيروي زميني ارتش به خدمت مقدس سربازي مشغول بودند. پدر شهيدمي گويد :به تهران رفتيم تا شهيد راببينيم ويا جايش را پيدا كنيم
يا من بايد بميرم يا بايد بروم وپسرم را پيدا كنم يك وانت آمد ما را با خودش برد. رفتيم آنجا وديدم خاك وزمين صاف بود ودرآنجا به ما گفتند شما بايد برگرديد .
دفعه دوم رفتيم  كه گفتند عكسهاي شهيد را شناسايي كنيد وبعد از اينكه به آنجا رفتيم هيچ عكسي از پسرم را نديدم وازميان آن همه عكسهاي شهيد عكس پسرم نبود.
دفعه سوم به پادگان سراب تيپ 40 رفتيم ودر آنجا گفتند پرونده اش در سراب نيست وبراي پيدا كردن پرونده اش بايد به پادگان سومار برويد.
به منطقه سومار رفتيم گفتند پرونده اش اينجاست و2روز مانده بود به تهران منتقل شود كه شهيد شد.