شهیدی که برای نثار جان خود در راه اسلام سر از پا نمی‌شناخت
شنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۴۸
شهید قاسم خاورانپور اين جنگ را تحميل شده از طرف امپرياليسم شرق و غرب بر ايران مي دانست هميشه از رشادت رزمندگان تعريف مي کرد و آرزوي او شهادت بود که بالاخره هم به اين فيض بزرگ رسيد.
نویدشاهدگیلان: شهيد مي سوزد ، سپس مي درخشد و به جهان محروم و مستضعف انرژي و حرارت مي بخشد. شهيد قاسم خاوران پور در سال 1325 در بندر انزلي به دنيا آمد او بعلت فقر خانوادگي و تنگدستي پدر نتوانست درسش را تمام کند و تا کلاس نهم درس خواند از اخلاق نيکو و خوبي برخوردار بود هميشه در کارها کمک پدر خود بود او تابستانها با اينکه درس مي خواند با کارگران و در کنار دريا مشغول به کار ميشد و يا با شستن ماشين خرج تحصيل خود را تهيه مي کرد.
هميشه از دست ظلم و ستم نالان بود . به مجالس سينه زني علاقه فراواني داشت به عشق مولايش امام حسين (ع) هميشه بر سر و سينه مي زد و در هنگاميکه انقلاب شروع ميشد او که در تهران بود و تکنسين اطاق عمل بيمارستان در مداواي مجروحين انقلاب فعاليت زيادي مي کرد در تمام تظاهرات شرکت مي کرد بعد از پيروزي انقلاب براي مداواي بيماران مدت زيادي را در روستاهاي مازندران داوطلبانه خدمت کرد تا اينکه جنگ شروع شد و همراه با هلال احمر بعنوان مددکار بهداري به جبهه اعزام گرديد و در آنجا روز و شب پهلوي رزمندگان مجروح مي پرداخت و پس از مدتها که در بيمارستان اهواز مشغول خدمت بود در تاريخ 27 مرداد 1359 بر اثر بمب باران هواپيماهاي مزدوران بعثي به درجه رفيع شهادت نائل آمد او عاشق امام و انقلاب بود. به نداي امام لبيک گفت و به جبهه رفت او اين جنگ را تحميل شده از طرف امپرياليسم شرق و غرب بر ايران مي دانست هميشه از رشادت رزمندگان تعريف مي کرد و آرزوي او شهادت بود که بالاخره هم به اين فيض بزرگ رسيد.
هميشه از دست ظلم و ستم نالان بود . به مجالس سينه زني علاقه فراواني داشت به عشق مولايش امام حسين (ع) هميشه بر سر و سينه مي زد و در هنگاميکه انقلاب شروع ميشد او که در تهران بود و تکنسين اطاق عمل بيمارستان در مداواي مجروحين انقلاب فعاليت زيادي مي کرد در تمام تظاهرات شرکت مي کرد بعد از پيروزي انقلاب براي مداواي بيماران مدت زيادي را در روستاهاي مازندران داوطلبانه خدمت کرد تا اينکه جنگ شروع شد و همراه با هلال احمر بعنوان مددکار بهداري به جبهه اعزام گرديد و در آنجا روز و شب پهلوي رزمندگان مجروح مي پرداخت و پس از مدتها که در بيمارستان اهواز مشغول خدمت بود در تاريخ 27 مرداد 1359 بر اثر بمب باران هواپيماهاي مزدوران بعثي به درجه رفيع شهادت نائل آمد او عاشق امام و انقلاب بود. به نداي امام لبيک گفت و به جبهه رفت او اين جنگ را تحميل شده از طرف امپرياليسم شرق و غرب بر ايران مي دانست هميشه از رشادت رزمندگان تعريف مي کرد و آرزوي او شهادت بود که بالاخره هم به اين فيض بزرگ رسيد.
نظر شما
