نگاهی به زندگی راننده آمبولانس شهید "امام پناهی"
به گزارش نویدشاهدگیلان؛ سرباز وظيفه، شهيد «بيت‌الله امام پناهي» فرزند شمس‌الله به سال 1340 در روستاي حلاج محله ملسكام ديده به جهان گشود. اين شهيد والامقام در خانواده‌اي كشاورز و زحمتكش، رشد و نمو يافت و پس‌از طي دوران كودكي وارد مدرسه شد و تا مقطع ابتدايي به ادامه‌ي تحصيل پرداخت. پس از تحصيل، همراه با پدر و ديگر اعضاي خانواده به امر كشاورزي و زراعت پرداخت و چند سالي را در اين كار مقدس بسر برد، تا اينكه به خدمت سربازي فراخوانده شد و در خدمت بود كه به مناطق جنگي كشور اعزام گرديد. این شهید عزیز در جبهه به عنوان راننده آمبولانس به كمك رزمندگان آسيب ديده مي‌شتافت و در ميادين نبرد حضوري فعال داشت، تا اينكه سرانجام در دوم فروردين 1361 در منطقه عملياتي دشت عباس، بر اثر اصابت تركش راكت بالگرد به‌شهادت رسيد و سرخ گون به لقاي الهي شتافت.
در بخشي از وصيت‌نامه‌اش آمده است: «...امروز جبهه‌ها، جبهه كربلا، رهبر ما، رهبر كربلا، شهداي ما شهداي كربلا و رزمندگان ما رزمندگان كربلايند. رهبري، همچون حسين(ع) پيرواني همچون حبيب بن‌مظاهر، جواناني همچون علي اكبر و نوجواناني همچون قاسم دارد...».
در صفحه‌ي 21 كتاب «ما كربلايي هستيم» (مجموعه خاطراتي از شهداي استان گيلان)، نوشته‌ي محمدهادي رنگرزيان، به نقل از حميد يوسفي قلعه‌رودخاني نیز آمده است: «...آمبولانس امام پناهي‌مورد اصابت يكي از راكت‌هاي بالگرد دشمن واقع شد و آتش گرفت... وقتي كه به نزديكي آمبولانس رسيديم، جلوي آمبولانس شخصي نبود، چون آمبولانس ارتشي چادر داشت و يكي دو باك بنزين اضافي كه سوراخ شده و از هر طرف، آتش شعله‌ور بود و البته در چنين شرايطي، امكان زياد نزديك شدن به آمبولانس نبود».
