خاطرات جالب از شهید ترور «رسول فرجی»
يکشنبه, ۱۵ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۰۱
شهید رسول فرجی دوم مهر ماه ۱۳۴۷ در استان گیلان متولد شد و ۱۵ بهمن ماه ۱۳۶۱ در یک حمله مسلحنه توسط منافقین به شهادت رسید.
نویدشاهد گیلان: در آذر ماه سال 1361 در حاليكه برادر بزرگترم مشغول انجام وظايف خدمت سربازي در سر پل ذهاب بودند حقير نيز مراحل آموزش نظامي در پادگان المهدي ستار منطقه 3 سابق سپاه پاسداران را سپري مي نمودم و در همين ايام برادر كوچكتر از خودم بنام رسول فرجي بعنوان نيروي بسيجي داوطلبانه روانه جبهه هاي نبرد حق عليه باطل گرديد.
و اين در حالي بود كه در يك خانواده سه فرزند ذكورشان همزمان براي دفاع از كيان اسلامي و ميهن عزيز جمهوري اسلامي مشغول انجام وظيفه بودند و از نظر روحي و رواني براي والدين (پدر و مادر) مشكلاتي را به همراه داشته و توان و ظرفيت تحمل عدم حضور سه فرزند در منزل و انجام خدمت سربازي برادر بزرگتر و همزماني حضور اين جانب در آموزش سپاه و آموزش بسيجي خود و برادر شهيدم را نداشته تا اينكه اين جانب و برادر كوچكترم بصورت همزمان براي 10 روز مرخصي به منزل بازگشتيم كه اين زمان فرصت خوبي براي تبادل نظر و حضور يك نفر در منزل فراهم آورد و حقير با زمينه سازيهاي لازم طوري قضيه را جا انداختم تا برادرم رسول فرجي مدتي در منزل حضور پيدا كنند چون اين امكان براي حقير و برادر بزرگترم وجود نداشته تا در كنار پدر و مادرم باشيم و حتما مي بايست به وظايف خود مي رسيديم اما از آنجائيكه برادرم رسول فرجي براي داوطلبانه به جبهه رفته بود امكان حضور در منزل بيشتر وجود داشت علي ايحال بنده به وي پيش نهاد كردم كه شما فرصت اين كار را داريد و بهتر است كه هم به درس خود برسيد و هم در كنار والدين حضور پيدا كنيد و تا در فرصت ديگر به جبهه اعزام شويد. در اين زمان ايشان دانش آموز كلاس دوم نظري بودند و هنوز يك فصل تحصيلي سپري نشده بود كه عازم جبهه هاي نبرد شدند.
بلافاصله پس از پيشنهاد اين جانب به وي مبني بر ادامه تحصيل و حضور در كنار والدين ايشان با كمي تامل و انديشه اظهار نمودند كه هر كدام از ماها جداگانه به وظايف خود عمل مي كنيم و حضور شما در هر جاي كشور دليلي بر عدم انجام وظايف ديني و تكليف شرعي من نمي شودو الان تكليف است كه در جبهه حضور پيدا كنيم نه در كنار والدين و ادامه تحصيل بنابراين با اصرار تمام خواهش نمود كه مانع از ورود وي به جبهه نشوم. كه همينطور هم شد و به همراه يكي از همسنگرهاي ديگرش به نام شهيد عبدالحسين پنجي به جبهه اعزام شده و در مدت حضور در جبهه حتي يكبار نيز براي استراحت برنگشتند تا اينكه در تاريخ 61/11/16 به همراه 21 نفر از همرزمان ديگرش در سروآباد نگل به كمين دشمن افتاده و به فوز عظيم شهادت نائل آمدند.
و اين در حالي بود كه در يك خانواده سه فرزند ذكورشان همزمان براي دفاع از كيان اسلامي و ميهن عزيز جمهوري اسلامي مشغول انجام وظيفه بودند و از نظر روحي و رواني براي والدين (پدر و مادر) مشكلاتي را به همراه داشته و توان و ظرفيت تحمل عدم حضور سه فرزند در منزل و انجام خدمت سربازي برادر بزرگتر و همزماني حضور اين جانب در آموزش سپاه و آموزش بسيجي خود و برادر شهيدم را نداشته تا اينكه اين جانب و برادر كوچكترم بصورت همزمان براي 10 روز مرخصي به منزل بازگشتيم كه اين زمان فرصت خوبي براي تبادل نظر و حضور يك نفر در منزل فراهم آورد و حقير با زمينه سازيهاي لازم طوري قضيه را جا انداختم تا برادرم رسول فرجي مدتي در منزل حضور پيدا كنند چون اين امكان براي حقير و برادر بزرگترم وجود نداشته تا در كنار پدر و مادرم باشيم و حتما مي بايست به وظايف خود مي رسيديم اما از آنجائيكه برادرم رسول فرجي براي داوطلبانه به جبهه رفته بود امكان حضور در منزل بيشتر وجود داشت علي ايحال بنده به وي پيش نهاد كردم كه شما فرصت اين كار را داريد و بهتر است كه هم به درس خود برسيد و هم در كنار والدين حضور پيدا كنيد و تا در فرصت ديگر به جبهه اعزام شويد. در اين زمان ايشان دانش آموز كلاس دوم نظري بودند و هنوز يك فصل تحصيلي سپري نشده بود كه عازم جبهه هاي نبرد شدند.
بلافاصله پس از پيشنهاد اين جانب به وي مبني بر ادامه تحصيل و حضور در كنار والدين ايشان با كمي تامل و انديشه اظهار نمودند كه هر كدام از ماها جداگانه به وظايف خود عمل مي كنيم و حضور شما در هر جاي كشور دليلي بر عدم انجام وظايف ديني و تكليف شرعي من نمي شودو الان تكليف است كه در جبهه حضور پيدا كنيم نه در كنار والدين و ادامه تحصيل بنابراين با اصرار تمام خواهش نمود كه مانع از ورود وي به جبهه نشوم. كه همينطور هم شد و به همراه يكي از همسنگرهاي ديگرش به نام شهيد عبدالحسين پنجي به جبهه اعزام شده و در مدت حضور در جبهه حتي يكبار نيز براي استراحت برنگشتند تا اينكه در تاريخ 61/11/16 به همراه 21 نفر از همرزمان ديگرش در سروآباد نگل به كمين دشمن افتاده و به فوز عظيم شهادت نائل آمدند.
نظر شما
