نگاهی به زندگی شهید هادی آزادی خواه
شهید عزیز هادی آزادخواه، از پاک مردان شهیدی است که صبر و شکیبایی و تحمل مشکلات از خصلت های بارز او بود، نه تنها خود صبور و مقاوم بود همه را نیز به صبر و شکیبایی دعوت می كرد. او به حق مظهر این صفات عالیه بود و افراد خانواده استقامت و بردباري را از او درس می گرفتند. آری هم چنان که در حدیث شریفی آمده خداوند بنا نموده است اسلام را بر عقل و بنا نموده است عقل را بر صبر، یعنی این که هر کسی که صبرش بیشتر است نشان دهنده این حقیقت است که عقلش افزون تر و دینداریش محکم تر و ریشه دارتر است.
این شهيد بزرگوار در تاریخ 1341/07/01 دیده به جهان گشود. تا کلاس سوم دبیرستان به تحصیل ادامه داد و بعد از آن وارد صحنه نظام جمهوری اسلامی ایران گرديد. دوران آموزشی خود را از شهر شیراز شروع کرد و پس از چند صباحی خدمت در شهرهای استان فارس به مأموریت کردستان اعزام شد و در دورانی که در کردستان بود روزگار بسیار سختی را سپری کرد.
در سال 1362 ازدواج نموده که حاصل ازدواجش دو فرزند به نام های ابراهیم و اسماعیل می باشد. شهید هادی آزادخواه طی خدمتشان به این سرزمین، همیشه کوشا و وظیفه شناس بود. همیشه در نامه هایش خطاب به همسرش می گفت: برای فرزندانم هم پدر باش و هم مادر. او پس از ازدواج دوباره به خدمت در استان فارس، و پس از مدتي به سقز، پاسگاه نجلو منتقل گردید. سرانجام در اثر برخورد با یک مین کشتی به داخل میدان مین پرتاب شده و پس از گذشت چند ساعت در منطقه مین گذاری وی را از بیرون آورده و راهی بیمارستان سقز كردند. اما به دلیل جراحات و زخم های بسیار زیاد مجبور به اعزام ایشان به بیمارستان امام خمینی(ره) واقع در شهر تبریز شدند و بعد از گذشت 25 روز در شب اربعین امام حسین (علیه السلام) مصادف با تاريخ 1369/06/20 بر اثر اصابت ترکش و ضربه مغزی به درجه رفیع شهادت نائل گشت.
