« شهید علیرضا رویایی نژاد»؛تا دستی در بدن و خون در رگهایم دارم از انقلاب حمایت میکنم...
دوشنبه, ۲۹ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۴۵
... تا دستی در بدن و خونی که رگ دارم کوردلان و منافقان دشمن بوده و مبارزه می نمائیم و در این راه شهادت را پذیرا باشم تا بازماندگان را هم دنبال نمایند...
نوید شاهد گلستان؛ شهید علیرضا رویایی نژاد/ يكم اسفند 1344 ، در شهرستان گنبدكاوس به دنيا آمد. پدرش علي اكبر، آرايشگر
بود و مادرش معصومه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. شاگرد باطري ساز بود. به عنوان سرباز ژاندارمري
در جبهه حضور يافت. بيست و يكم آبان 1363
،
در بانه توسط نيروهاي
ضدانقلاب براثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهداي امامزاده يحيي بن زيد زادگاهش قرار دارد.
فرازی از وصیت نامه شهید علیرضا رویایی نژاد
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِینَ
با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین برطرف شود، و همه را دین خدا باشد.
با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین برطرف شود، و همه را دین خدا باشد.
به نام خداوند بخشنده مهربان، به نام خدائی که وجودم از اوست و بر رفتنی بسوی اوست. امیدم؛ معبودم و معشوقم فقط دو دست توبه بپذیر؛ رئوف و رحیم است تا جائیکه در توبه اش همیشه و همه حال محبت بندگان گناهکارش باز است.
درود بر پیامبر و جانشینان که راه راست را به ما نشان دادند، و با رسالت خود ظلم و طاغوت قیام نمود. شهادت را بر اسارت ترجیح دادند. پیامبران آنها هستیم و به همین جهت من لازم دانستم که دینم را نسبت اسلام و انقلاب ادا نموده و تا دستی در بدن و خونی که رگ دارم.
از انقلاب اسلامی حمایت نموده و نسبت ... به اقصی نقاط جهان کوتاهی نخواهم کرد و با الهام از این آیه شریفه قرآن: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا»
«حمد [ص] پيامبر خداست و كسانى كه با اويند بر كافران سختگير [و] با همديگر مهربانند آنان را در ركوع و سجود مى بينى فضل و خشنودى خدا را خواستارند علامت [مشخصه] آنان بر اثر سجود در چهره هايشان است اين صفت ايشان است در تورات و مثل آنها در انجيل چون كشته اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه هاى خود بايستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از [انبوهى] آنان [خدا] كافران را به خشم دراندازد خدا به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده است»
کوردلان و منافقان دشمن بوده و مبارزه می نمائیم و در این راه شهادت را پذیرا باشم تا بازماندگان را هم دنبال نمایند. اکنون سخنی چند با پدرم: پدر مهربانم، فداکاریهای تو را هرگز فراموش نخواهم کرد و هرگز و هیچوقت در تربیت و تعلیم من کوتاهی نکرده و این تو بودی که فطرت خداشناسی و اسلام و دین را به من آموختی.
تو بودی که در مساجد و مجالس مرا همراهت میبردی، تا اسلام را بشناسم، امید داشتم که در پیری بتوانم جبران محبتهای بنمایم ولی خواست خدا این بود که شهادت نصیبم شود.
و تو نیز امانت پروردگارت را تحویل بدهی، امیدوارم که مرا ببخشی و حلالم کنی. چون مشغول کار بودم بعضی اوقات که در یک ساعت به علتی دیرتر به منزل می آمدم. تو جلو در منزل منتظر و دلواپس من بودی، ولی با دیدن من به جای ناراحتی مرا مورد نوازشهایت نثارم می کردی.
میدانم که همیشه سعادت مرا خطاب می کردی، به همین جهت من سعادت را در«شهادت» میدانم و رأفت و مهربانی و رقت قلب تو را میدانم، امیدوارم ناراحتی به دل راه ندهی.
بلکه خوشحال باشی و در عزای من هرگز اشک نریزی، زیرا اشکهای تو باعث اذیت بندگی روح من خواهد شد و میدانم تو هرگز افسردگی و ناراحتی مرا نمی خواهی در همه حال راضی به معیشت الهی باش.
سخنی چند با برادران و خواهران؛ برادرانم امیدوارم که هرگز خدا را فراموش نکنید و در هر حال و همه جا و همه کارها خدا را در نظر داشته باشید.
خواهرانم، الگوی شما زینب (س) می باشد. رعایت حجاب را نمائید و همچو الگوی و در رسالت او را انجام دهید.
دوستانم امیدوارم اگر در حق شما بدی و جسارتی کرده ام مرا ببخشید چون شماها برای من دوستان باوفائی بودید. برای من دعا کنید که خداوند متعال مرا ببخشید و مشمول آمرزش خود قرار دهد.
والسلام علیکم و رحمه الله برکاته/ مورخ بیست و هشتم مهر 1363/ علیرضا رویانی نژاد
درود بر پیامبر و جانشینان که راه راست را به ما نشان دادند، و با رسالت خود ظلم و طاغوت قیام نمود. شهادت را بر اسارت ترجیح دادند. پیامبران آنها هستیم و به همین جهت من لازم دانستم که دینم را نسبت اسلام و انقلاب ادا نموده و تا دستی در بدن و خونی که رگ دارم.
از انقلاب اسلامی حمایت نموده و نسبت ... به اقصی نقاط جهان کوتاهی نخواهم کرد و با الهام از این آیه شریفه قرآن: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا»
«حمد [ص] پيامبر خداست و كسانى كه با اويند بر كافران سختگير [و] با همديگر مهربانند آنان را در ركوع و سجود مى بينى فضل و خشنودى خدا را خواستارند علامت [مشخصه] آنان بر اثر سجود در چهره هايشان است اين صفت ايشان است در تورات و مثل آنها در انجيل چون كشته اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه هاى خود بايستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از [انبوهى] آنان [خدا] كافران را به خشم دراندازد خدا به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده است»
کوردلان و منافقان دشمن بوده و مبارزه می نمائیم و در این راه شهادت را پذیرا باشم تا بازماندگان را هم دنبال نمایند. اکنون سخنی چند با پدرم: پدر مهربانم، فداکاریهای تو را هرگز فراموش نخواهم کرد و هرگز و هیچوقت در تربیت و تعلیم من کوتاهی نکرده و این تو بودی که فطرت خداشناسی و اسلام و دین را به من آموختی.
تو بودی که در مساجد و مجالس مرا همراهت میبردی، تا اسلام را بشناسم، امید داشتم که در پیری بتوانم جبران محبتهای بنمایم ولی خواست خدا این بود که شهادت نصیبم شود.
و تو نیز امانت پروردگارت را تحویل بدهی، امیدوارم که مرا ببخشی و حلالم کنی. چون مشغول کار بودم بعضی اوقات که در یک ساعت به علتی دیرتر به منزل می آمدم. تو جلو در منزل منتظر و دلواپس من بودی، ولی با دیدن من به جای ناراحتی مرا مورد نوازشهایت نثارم می کردی.
میدانم که همیشه سعادت مرا خطاب می کردی، به همین جهت من سعادت را در«شهادت» میدانم و رأفت و مهربانی و رقت قلب تو را میدانم، امیدوارم ناراحتی به دل راه ندهی.
بلکه خوشحال باشی و در عزای من هرگز اشک نریزی، زیرا اشکهای تو باعث اذیت بندگی روح من خواهد شد و میدانم تو هرگز افسردگی و ناراحتی مرا نمی خواهی در همه حال راضی به معیشت الهی باش.
سخنی چند با برادران و خواهران؛ برادرانم امیدوارم که هرگز خدا را فراموش نکنید و در هر حال و همه جا و همه کارها خدا را در نظر داشته باشید.
خواهرانم، الگوی شما زینب (س) می باشد. رعایت حجاب را نمائید و همچو الگوی و در رسالت او را انجام دهید.
دوستانم امیدوارم اگر در حق شما بدی و جسارتی کرده ام مرا ببخشید چون شماها برای من دوستان باوفائی بودید. برای من دعا کنید که خداوند متعال مرا ببخشید و مشمول آمرزش خود قرار دهد.
والسلام علیکم و رحمه الله برکاته/ مورخ بیست و هشتم مهر 1363/ علیرضا رویانی نژاد
منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات استان گلستان
نظر شما
